ansızın gelen mutsuzluk hissi

tarifi zor bir his. gerçekten çok zor çünkü sebebini dahi kesin bir biçimde bilemiyor olmak benim gibi biri için aynı zamanda ürkütücü. bu entryi anlık olarak 8 temmuz 2018 gece 2-3 civarı giriyorum. çoğunlukla horul horul uyuduğum saatlerde yani. bir yandan hafif sohbet ve gülüşmeler. arka planda uzaktan gelen müzikal sanat. bir yandan çam ağacının çat pat sesleri dalga sesleriyle hemhâl. yukarıda gök kubbe ve açık bir semada onca gök cismi. en sevdiğim şeylerden biridir. hatta biraz önce atmosfere bir meteor bile girdi. kendimi şanslı sayabilirim. bunun yanında hafiften tuzlu deniz kokusu da tuzu biberi. ortam güzel değil mi? değil işte. öyle bir an geliyor ki onca sesin arasında sadece kendi sesini duyar hale geliyorsun. en azından bende öyle oluyor. hani filmlerde görürsünüz ya, şoka girmiş birinin karşında bağırsa da sesini duyurmayan kimse. onca çevresel faktör gerçekten hiçbir anlam ifade etmiyor. tek görebildiğim şey bir sorunun olduğu. sahiden neden böyle olur ki her şey tastamam iken? bu durumu birden çok kez yaşadım. özellikle toplu organizasyonlarda tam eğlencenin doruk noktasında gelir bu şeytan. tüm olayın içine sıçıp batırır. bilebilmeyi, çözebilmeyi dilerdim. ama hiçbir şey yapabileceğime de inanmıyorum. bu da böyle bir halimdir. normal şartlarda bu tarz yerlere ifade etmeyi tercih etmem fakat gecenin bu saatinde aşırı bir şekilde ifade ihtiyacı hissettim. bunu da buradan başka bir yere yapamazdım. yani bundan size ne aq değil mi? haklısınız. okudunuz da vaktinizi çaldıysam affola. cümleten hayırlı geceler.

Bir sürü zorluk yaşayıp hepsine dayanırsın da parmağın küçücük kesilince ağlarsın ya bugün bana bundan oldu ya...

Travma sonrası stres bozukluğu sayesinde sürekli olarak tekrarlayan durum. Modunuzun yükselmesini takip eden 15 dk içinde kafanıza uçarak gelir.